Врлика

Прегача припада типу појасне некројене одеће и током 19. века била је обавезан хаљетак у одевању жена и девојака на скоро целом српском етничком простору. Израђивана је првенствено од вуне разним техникама ткања, са утканим или везеним орнаментима. Сам процес ткања био је можда и најсложенија и најзначајнија вештина коју је сеоска жена познавала, вештина кроз коју је жена у традиционалној култури комуницирала са остатком заједнице али и вештина којом је изражавала своју најдубљу емоцију. Иверање, клечање, кљечање једна је од старијих техника ткања у овом крају и типична је одлика динарског типа тканих прегача. Процес ткања прегача техником иверања изводи се тако што се нити разнобојне потке преткивају прстима између одређеног броја нити основе, онолико пута колико то захтева величина орнамента. Преткивање прстима изводи се на два начина. Први је кад се нити преплићу са основним жицама основе, на границама орнамента, тако што се не везују међу собом, већ обавијајау две суседне жице и враћају назад и тада се на границама орнамента образују прорези, док се у другој варијанти нити потке на граници орнамента обавијају око једне заједничке жице и тада нема прореза.

Читај више